Multiple myeloom is een ziekte van het beenmerg. Het beenmerg zit in de botten en is de productieplaats van de bloedcellen.
Plasmacellen zijn een soort witte bloedcellen die antistoffen aanmaken om te beschermen tegen infecties. Als er woekering, dus overmatige productie van een soort plasmacel ontstaat, komen er ook veel antistoffen vrij van dat soort. Dit heet de M-proteïne. Het gehalte aan M-proteïne in het bloed wordt in de meeste gevallen als marker gebruikt als de ziekte vastgesteld is.
Kwaadaardige plasmacellen zijn myeloomcellen, die de botten aantasten.
Multiple myeloom komt het meest voor bij oudere mensen, soms ook bij jongere mensen. Niet bij kinderen
De symptomen kunnen heel divers zijn, afhankelijk van de plek waar zij het meest aanwezig zijn.
Omdat de botten door de myeloomcellen aangetast worden, kan het skelet in zijn geheel brozer worden waardoor bijvoorbeeld de wervel in zakt. Doordat plasmacellen zich kunnen verspreiden via bloed, kan er ook een (of meerdere) myeloomhaard(en) ontstaan op een plaats in het skelet. Hier zou spontaan een breuk kunnen ontstaan.
Bij veel botschade komt er veel calcium vrij dat aantoonbaar is in bloedonderzoek. Bij een verhoogd calcium heeft iemand vaak veel dorst en moet hij veel plassen waardoor uitdroging voor kan komen. Uitdroging en een verhoogd calciumgehalte kan verwardheid, sufheid en nierbeschadiging geven.
Bij een overmatig aantal plasmacellen in het beenmerg, kan deze bloedcellen-fabriek minder gewone en goede bloedcellen produceren, dus kan er tekort aan rode en witte bloedcellen én bloedplaatjes ontstaan. Hieruit kunnen ook weer allerlei klachten voortvloeien zoals vermoeidheid, kortademigheid, verminderde weerstand, sneller spontane bloedingen).
Als de ziekte heel actief is en daardoor het M-proteïne heel hoog is in het bloed, wordt het bloed te stroperig. We zien dan sufheid, hoofdpijn, kortademigheid en minder goed kunnen zien.
Feedback
Diagnose
Behandelingen
Patiëntvereniging
KWF Kankerbestrijding